Βουβωνοκήλη

Με τον όρο βουβωνοκήλη εννοούμε την προβολή κάποιου ενδοκοιλιακού σπλάγχνου διαμέσου ενός μικρού χάσματος του τοιχώματος στο κατώτερο τμήμα της κοιλιάς. Στα παιδιά η πάθηση αυτή δε σχετίζεται με την αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση όπως στους ενήλικες, αλλά στην παραμονή ενός ελλείμματος στο κοιλιακό τοίχωμα, που ονομάζεται έσω βουβωνικό στόμιο.

Η διάγνωση μπαίνει από την κλινική εικόνα. Πρόκειται για μια μικρή ή μεγαλύτερη διόγκωση που γίνεται πιο ευδιάκριτη στην όρθια στάση, κατά τη διάρκεια του κλάματος ή σε κάθε περίπτωση που το παιδί σφίγγει την κοιλιά του.

Η πάθηση μπορεί να αποκτήσει το χαρακτήρα του επείγοντος όταν η διόγκωση αυτή δεν υποχωρεί σε κατάσταση ηρεμίας ή με μικρή πίεση, γίνει επώδυνη ή αλλάξει χρώμα. Αυτό θα σημαίνει ότι το σπλάγχνο που προβάλλει έχει εγκλωβιστεί μέσα στην κήλη και δεν μπορεί να αναταχθεί στην κοιλιά, έχει υποστεί δηλαδή περίσφιξη. Η επιπλοκή αυτή είναι αρκετά σοβαρή και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα.

Για το λόγο αυτό συνιστάται η βουβωνοκήλη να θεραπεύεται το συντομότερο μετά τη διάγνωση, ώστε να αποφεύγονται οι επιπλοκές.

Η θεραπεία της είναι η χειρουργική εκτομή του κηλικού σάκου και η σύγκλειση του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος. Αυτή πραγματοποιείται είτε με την ανοικτή μέθοδο είτε λαπαροσκοπικά. Η δεύτερη μέθοδος πλεονεκτεί ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που η βουβωνοκήλη είναι αμφοτερόπλευρη, εμφανίζεται δηλαδή και στις δύο πλευρές.

Υδροκήλη

Η υδροκήλη είναι πάθηση που αφορά τα αγόρια και μοιάζει ως προς την αιτιολογία της με τη βουβωνοκήλη. Στην περίπτωση αυτή έχει παραμείνει μια μικρή επικοινωνία ανάμεσα στην κοιλιά και το όσχεο, η οποία θα έπρεπε φυσιολογικά να έχει κλείσει πριν τη γέννηση ή κατά τους πρώτους μήνες της ζωής. Το αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας είναι να κατέρχεται υγρό από την κοιλιά και να γεμίζει την περιοχή γύρω από τον όρχι.

Η κλινική εικόνα είναι ένα ανώδυνο οίδημα στην περιοχή του οσχέου, ετερόπλευρο ή αμφοτερόπλευρο, το οποίο μπορεί να αυξομειώνεται κατά τη διάρκεια του 24ώρου.

Σε αντίθεση με τη βουβωνοκήλη, εδώ δεν υπάρχει ο κίνδυνος της περίσφιξης και θεωρείται ασφαλής πρακτική η απλή παρακολούθηση τους πρώτους 12-18 μήνες της ζωής, καθώς κατά τη βρεφική ηλικία υπάρχει η πιθανότητα η υδροκήλη να υποχωρήσει αυτόματα. Σε περίπτωση που αυτό δε συμβεί, συνιστάται η χειρουργική αντιμετώπιση, κατά την οποία αναγνωρίζεται και διακόπτεται η ανοικτή επικοινωνία μεταξύ της κοιλιάς και των χιτώνων του όρχεως.

Κύστη σπερματικού τόνου

Η κύστη του σπερματικού τόνου αποτελεί μία μορφή υδροκήλης, με τη διαφορά ότι το υγρό παραμένει εγκλωβισμένο σε ένα τμήμα του σπερματικού τόνου και δεν μετακινείται ελεύθερα μεταξύ της κοιλιάς και του οσχέου.

Σε αυτή την περίπτωση θεωρείται ασφαλής η παρακολούθηση τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής, αν όμως η κύστη παραμένει σταθερή κατά τον επανέλεγχο, τότε συνιστάται η χειρουργική αντιμετώπιση.

Κάθε διόγκωση που γίνεται αντιληπτή από του γονείς ή τον παιδίατρο στην περιοχή της βουβωνικής χώρας ή του οσχέου θα πρέπει οπωσδήποτε να εκτιμάται από τον παιδοχειρουργό, ώστε να γίνεται η διάκριση μεταξύ των παθήσεων που προαναφέρθηκαν και να προτείνεται κάθε φορά η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση.